Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej Rozumiem

Metody pracy

Techniki stosowane w terapii

W pracy z pacjętem wykorzystuję zaawansowane i skuteczne technik fizjoterapeutyczne potwierdzone zdobytymi certyfikatami.


Techniki Energizacji Mięśni (ang.: MET – Muscle Energy Techniques). Powstały na podstawie metodologii osteopatycznych manipulacji na tkankach miękkich. Jest to zbiór różnorodnych technik, w większości wymagających aktywnego udziału pacjenta w procesie terapii. Mają na celu przywrócenie fizjologicznej długości mięśni i ścięgien, której utrata może być wynikiem wzmożonego napięcia mięśniowego – hipertunus mięśniowy, lub też skutkiem zmian strukturalnych (zrosty włókien mięśniowych, zbliznowacenia). Techniki te są bardzo dobrym sposobem przygotowania tkanek do kolejnych etapów ich mobilizacji, zarówno w stanie ostrym (hamowanie zwrotne) jaki i przewlekłym (poizometryczna relaksacja mięśni).

Mięśniowo – powięziowe rozluźnianie (ang.: MR - Myofascial Release). Układ mięśniowo – powięziowy jest funkcjonalnym połączeniem mięśni oraz powięzi - kombinacją tkanek o właściwościach kurczliwych i niekurczliwych. W wyniku działania określonych sił mechanicznych przenoszone są oddziaływania z jednych tkanek na drugie. Układ powięziowy nie tylko bierze udział w „konstrukcji ciała”, ale odgrywa rolę w ułatwianiu przesuwania się względem siebie poszczególnych tkanek miękkich. Zgodnie z mechanizmem tensegracji napięcia w jednym obszarze dotyczącym mięśni i powięzi oraz ich wzajemne powiązania mogą wywoływać dysbalans mięśniowo – powięziowy w odległych obszarach ciała. W celu przywrócenia równowagi mięśniowo – powięziowej stosuje się techniki określoną jako mięśniowo – powięziowe rozluźnianie. Są to techniki wykonywane przez terapeutę pod postacią trakcji (rozciągania tkanek), skręcania, czy też wywierania na tkankę nacisku co w konsekwencji zmienia jej właściwości biomechaniczne oraz wywołuje reakcje odruchowe doprowadzające bardzo często do wyrównania napięć w układzie mięśniowo – powięziowym.

Techniki Aktywnego Rozluźniania (ang.: ART – Active Release Technique). W wyniku nadmiernych obciążeń mięśni mogących prowadzić między innymi do wywołania stanów zapalnych, zachodzą procesy, które doprowadzają do utraty ich elastyczności. Powstają ograniczenia możliwości fizjologicznego ruchu tkanek blisko siebie leżących na skutek tworzenia się zrostów między nimi. Konsekwencją tego jest wzrost napięcia mięśniowego oraz utrzymywanie określonych tkanek w wymuszonych pozycjach, co może prowadzić do powstawania przykurczów. W celu przywrócenia fizjologicznego ruchu tkanek do siebie przylegających stosuje się techniki aktywnego rozluźniania. Polegają one na wykorzystywaniu wpływu określonych pozycji oraz mechanicznego działania w celu przywrócenia wzajemnego ruchu względem siebie.

Terapia punktów spustowych. Technika która wykorzystuje różne formy ucisku i ruchów w różnych kierunkach we wrażliwych miejscach w tkance mięśniowej. Celem terapii jest uwolnienie się od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych. Terapia punktów spustowych czasem jest też nazywana terapią mięśniowo- powięziową. Całą koncepcję opracowała dr Janet Travell pochodząca ze Stanów Zjednoczonych w latach 40 tamtego stulecia. Janet Travell nazywa punktem spustowym wrażliwe miejsca w mięśniach o wzmożonym napięciu, które są bolesne pod wpływem ucisku i powodują ból promieniujący oraz inne objawy w obszarach ciała odległych od miejsca drażnienia. Ból z promieniowaniem z danych punktów spustowych często przypomina topografię bólu rwy kulszowej lub dyskopatii.

Kinesiotaping. Metoda terapeutyczna, wspomagająca proces usprawniania w wielu jednostkach chorobowych. Ta stosunkowo nowa forma leczenia przywędrowała do Polski na początku XXI wieku z Japonii, gdzie dr Kenzo Kase dwadzieścia pięć lat temu jako pierwszy zaaplikował kinesiotaping w leczeniu schorzeń stawów i reumatyzmu. Podstawowe funkcje kinesiotapingu to przede wszystkim redukcja bólu, rozluźnienie napiętych mięśni, poprawa funkcji grup mięśniowych nadmiernie rozciągniętych oraz zwiększenie zakresu ruchu. Technika ta przyczynia się do likwidacji obrzęków limfatycznych poprzez usprawnianie krążenia krwi i chłonki, zmniejszenie zastojów tkankowych i stanów zapalnych oraz otwarcie drenażu limfatycznego pod skórą. Plastry pomagają również w korekcji ustawienia stawów, a przez to normalizują napięcie mięśniowe i powięziowe, zmniejszają odczucia bólowe i zwiększają zakres ruchu.

Metoda Ackermanna. Ukierunkowany systemem terapii, który wyróżnia się szczegółową diagnostyką pacjenta oraz precyzyjną techniką leczenia manualnego. Większość dolegliwości, których przyczyna tkwi w zaburzeniach narządów ruchu, szczególnie kręgosłupa, są dolegliwości typu odwracalnego. Oznacza to, że można je wyleczyć. Metoda Ackermanna jest holistyczną koncepcją terapii, według której na dolegliwości powstałe w narządach ruchu organizm ludzki zawsze reaguje jako całość. Pierwotna przyczyna wymusza kompensacje w innych segmentach. Terapeuta po dokładnym wywiadzie, obserwacji i analizie dolegliwości określa indywidualny obraz tego, jak doszło do powstania przemieszczeń. Specjalistyczne techniki diagnostyki palacyjno-porównawczej dokładnie określają miejsce, stopień i rodzaj zablokowania poszczególnych segmentów kręgosłupa i stawów obwodowych. Sama terapia jest bardzo precyzyjna. Metoda ta pozwala na działanie w miejscu przyczyny schorzenia, dlatego zostaje odblokowany tylko i wyłącznie ten segment, który powodował bóle i dolegliwości pacjenta. Tak więc przy zastosowaniu metody Ackermanna w ciągu jednego lub kilku zabiegów można usunąć lub znacznie złagodzić ból.
 

Świadectwa ukończenia kursów